Σαν σήμερα πριν 21 χρόνια, στις 4 Ιουλίου 2004, γράφτηκε η πιο χρυσή σελίδα στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Στο κατάμεστο «Ντα Λουζ» της Λισαβόνας, η Eθνική ποδοσφαίρου κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, επικρατώντας με 1-0 της διοργανώτριας Πορτογαλίας. Ένα κατόρθωμα που ακόμα και σήμερα, μοιάζει απίστευτο.
Το γκολ του Άγγελου Χαριστέα στο 56ο λεπτό, μετά από εκτέλεση κόρνερ του Άγγελου Μπασινά, σφράγισε το όνειρο και έμελλε να μείνει για πάντα χαραγμένο στη συλλογική μνήμη του ελληνικού λαού. Με το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή Μάρκους Μερκ, ολόκληρη η χώρα ξέσπασε σε πανηγυρισμούς γιορτάζοντας τον ανεπανάληπτο θρίαμβο, την μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία του Παγκόσμιου αθλητισμού.
Η Ελλάδα είχε ξεκινήσει το Euro 2004 ως το απόλυτο αουτσάιντερ. Ελάχιστοι πίστευαν στις δυνατότητές της και ακόμα λιγότεροι φαντάζονταν ότι θα φτάσει μέχρι το τέλος. Κι όμως, η ομάδα του Ότο Ρεχάγκελ διέψευσε κάθε πρόβλεψη. Με όπλα τη σιδηρά πειθαρχία, το καθαρό πλάνο, το άριστο διάβασμα των αντιπάλων και την ατσάλινη πίστη μεταξύ των παικτών, η Ελλάδα κατάφερε να λυγίσει μία προς μία τις μεγάλες δυνάμεις του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Η πορεία της περιλάμβανε νίκη επί της Πορτογαλίας στην πρεμιέρα, ισοπαλία με την Ισπανία, ήττα από την Ρωσία στο φινάλε του ομίλου (που δεν μας κόστισε) πρόκριση κόντρα στη Γαλλία στα προημιτελικά και επική νίκη επί της Τσεχίας στα ημιτελικά με το «ασημένιο γκολ» του Δέλλα στην παράταση. Το φινάλε ήρθε απέναντι στην ίδια την οικοδέσποινα, μέσα στο σπίτι της, με την Ελλάδα να κατακτά την Ευρώπη και τον κόσμο να υποκλίνεται.
Ωστόσο, η τεράστια επιτυχία του 2004 δεν αξιοποιήθηκε όπως θα έπρεπε. Το ελληνικό ποδόσφαιρο αντί να απογειωθεί, βρέθηκε αντιμέτωπο με χρόνιες παθογένειες, αδράνεια και αντιπαραθέσεις. Οι υποδομές δεν βελτιώθηκαν σημαντικά, η εθνική ομάδα δεν κατάφερε να χτίσει πάνω στη μεγάλη της στιγμή και το πρωτάθλημα βυθίστηκε σε εσωστρέφεια. Τουλάχιστον τώρα, έστω και με μεγάλη καθυστέρηση φαίνεται ότι κάτι αλλάζει και η νέα (αλλά και νεανική) ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς δίνει ξανά όραμα και ελπίδα…
