Δεν υπάρχει ούτε μέρα που να μην βλέπω στα SMS μου, τουλάχιστον 2 καταγγελίες από υπαλλήλους της περιφέρειας Αττικής για τις μαύρες μέρες που ζουν επί των ημερών, του φίλου μου Νικόλα.
Για τις σχέσεις του με το γραφείο του πρωθυπουργού δεν χρειάζεται να σας πω. Αν τον δείτε σε κάποια φωτογραφία με τον πρόεδρο Κυριάκο, αυτό θα είναι στα πλαίσια του απόλυτου θεσμικού του ρόλου.
Κατά τα άλλα ούτε ο Πίνατ του Μαξίμου δεν του μιλάει. Φανταστείτε, πως αν πάει από το Μαξίμου ο Χαρδαλιάς, ο Πίνατ θα αρχίσει να τον κυνηγάει στην Ηρώδου Αττικού, με τόσα που έχει ακούσει να λένε για αυτόν.
Σίγουρα πάντως ο πρωθυπουργός και ο Υπουργός Τουρισμού έχουν κάνει πολύ λιγότερα ταξίδια στο εξωτερικό. Χωρίς νόημα, τα βαφτίζει δημόσιες σχέσεις της περιφέρειας και κουβαλά μαζί του καμία 20αρια άτομα που ούτε ξέρουν με ποιον μίλησαν και τι είδαν! Το αξιοσημείωτο; Γυρνοβολά στο εξωτερικό σαν υπουργός Τουρισμού και στο εσωτερικό, οι απευθείας αναθέσεις “οργιάζουν” και πολλοί αναρωτιούνται πόσους σκελετούς θα βρουν οι επόμενοι στη ντουλάπα του.
Την ίδια στιγμή, τα υπηρεσιακά ζητήματα στην Περιφέρεια λιμνάζουν. Οι έλεγχοι και τα στατιστικά των υπηρεσιών είναι σε τραγικά χαμηλά επίπεδα σε σύγκριση με την προηγούμενη διοίκηση. Το περιβόητο “rotation” έγινε εργαλείο εξόντωσης και απαξίωσης υπαλλήλων – ανάμεσά τους άνθρωποι που προσέφεραν στα δύσκολα: στην πανδημία, στις πλημμύρες της Θεσσαλίας, σε καρκινοπαθείς, σε μονογονεϊκές οικογένειες. Οι αιτήσεις τους μετακινούνται στην άλλη άκρη της Αττικής, σαν να πρόκειται για αριθμούς, όχι για ανθρώπινες ανάγκες. Η Αττική χωρίς ανθρώπινο πρόσωπο.
Οι υπάλληλοι που στάθηκαν στην πρώτη γραμμή, σήμερα αγνοούνται, μετακινούνται τιμωρητικά και εργάζονται σε κλίμα φόβου. Οι υπηρεσίες υπολειτουργούν, ο διάλογος απουσιάζει, και το περιβάλλον μοιάζει περισσότερο με κλειστό, εσωστρεφές καθεστώς παρά με σύγχρονη αυτοδιοίκηση. Φυσικά, κάποιες υπηρεσίες –όπως ο αναπτυξιακός προγραμματισμός, οι οικονομικές και πληροφορικής παραμένουν άθικτες. Οι “αγαπημένες”. Εκεί δεν τόλμησε να αγγίξει ούτε ένα γρανάζι. Πάει ο νους σας κάπου; Εκφοβισμοί, ανασφάλεια, πλήρης απουσία στρατηγικής και κοινωνικής μέριμνας.
