Ο Αντίνοος Αλμπάνης μίλησε για τη δημοσιότητα, τα σχόλια του κόσμου και πώς αντιδρά όταν τον συναντούν από κοντά ή τυχαία σε μία έξοδο που θα πραγματοποιήσει. Μέσα από τη συνέντευξη που παραχώρησε στην εκπομπή «Στούντιο 4», εξήγησε ότι έχει συμφιλιωθεί με την αναγνωρισιμότητα που έχει λάβει, λόγω του επαγγέλματός του.
Δεν είναι όμως λίγες οι φορές που ο Αντίνοος Αλμπάνης έχει έρθει σε άβολη θέση μέσα από σχόλια του κόσμου. Συγκεκριμένα, ανέφερε πως στο παρελθόν έχει τύχει μία ταμίας – που είχε συνηθίσει να τον βλέπει στη μικρή οθόνη – να του πει “είστε τόσο μικροσκοπικός;”, όταν ξαφνικά τον συνάντησε από κοντά.
Όπως δήλωσε ο ηθοποιός για την αναγνωρισιμότητα: «Νομίζω πως η αναγνωρισιμότητα ήρθε στον πρώτο μου πρωταγωνιστικό ρόλο στην τηλεόραση. Δηλαδή όταν κάναμε τα “Άγρια παιδιά” στο MEGA, τότε ήταν που οι δικοί μου άνθρωποι είπαν πως μάλλον καλά τα πάω στη δουλειά. Εμένα όμως δεν με τρόμαξε γιατί είχα κάνει ήδη πάρα πολλές δουλειές, δεν ήταν η πρώτη μου. Αυτή η δουλειά ήταν το 2008, εγώ δούλευα στο θέατρο ήδη μια πενταετία».
Στη συνέχεια, πρόσθεσε πως δεν άλλαξε τη ζωή του λόγω της δημοσιότητας, και σημείωσε πως όταν σβήνουν τα φώτα επιθυμεί να ζει όπως κάθε άνθρωπος: «Τα βλέμματα στον δρόμο δεν σταματάνε ποτέ. Φαντάζεσαι να ζω εγώ τη ζωή μου σκεπτόμενος το ποιος με κοιτάζει, τι λέει, αν λέει. Θα έπρεπε να μην ξαναβγώ από το σπίτι ποτέ. Από ένα σημείο και μετά, αν θέλεις να συνεχίσεις να ζεις σαν άνθρωπος και δεν σε νοιάζει όλο αυτό το κομμάτι, βάζεις έναν τοίχο και λες: “Δεν το βλέπω, δεν με αφορά εμένα αυτό”».
Κλείνοντας, ο Αντίνοος Αλμπάνης περιέγραψε την αντίδραση γυναίκας, όταν τον συνάντησε πρώτη φορά από κοντά, λέγοντας: «Μπορεί να σε κοιτάνε, μπορεί να σε σχολιάζουν. Κάνουν και αυτό το χαριτωμένο, πολλές φορές, που ξεχνούν ότι είσαι 3D και νομίζουν ότι σε βλέπουν στην τηλεόραση, ενώ είσαι μπροστά τους. Σε σχολιάζουν δηλαδή σε απόσταση αναπνοής, σαν να μην τους ακούς. Μου έχει συμβεί πολλές φορές. Το ενδιαφέρον είναι πως ο κόσμος νομίζει ότι έχουμε διαφορετικό μέγεθος στην αλήθεια από αυτό που φαίνεται στο γυαλί. Είχα πάει σε μια καφετέρια στη Θεσσαλονίκη και μου λέει η ταμίας: “Ααα, είστε τόσο μικροσκοπικός;”».
