Ο πόνος πολλές φορές μοιάζει και είναι βουβός. Το κλάμα δεν έχει στεγνώσει ακόμα. Η απώλεια είναι τεράστια. Από αυτές που δεν μπορεί να διαχειριστεί κανείς. Πόσο μάλλον οι οικογένειες που έχασαν τότε τους δικούς τους ανθρώπους.
Πολλά χρόνια πριν από τον χαμό του Άλκη – που σόκαρε και τον ποδοσφαιρικό κόσμο και όλη την ελληνική κοινωνία – ήταν άλλα νέα παιδιά που έχασαν επίσης άδικα τη ζωή τους. Άδικα και τόσο απρόσμενα. Που κόπηκε το νήμα της ζωής τους σε μία ημέρα που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν ημέρα χαράς. Ημέρα γιορτής.
Ήταν πριν από 44 χρόνια, την 8η Φλεβάρη 1981, σε μία ημέρα που δεν θα ξεχάσει κανείς. Είναι κάθε χρόνο τέτοια μέρα. Που βέβαια κανείς δεν ξεχνά αυτά τα παιδιά, που έφυγαν από τη ζωή ανήμερα μίας εμφατικής νίκης με την ΑΕΚ.
Ο Ολυμπιακός είχε τότε στη βασική του 11άδα τους Σαργκάνη, Κυράστα, Βαμβακούλα, Παπαδόπουλο, Νοβοσέλατς, Κουσουλάκη, Περσία, Νικολούδη, Αναστόπουλο, Ορφανό και Γαλάκο. Επικράτησε με το επιβλητικό και ευρύ 6-0 της ΑΕΚ, όμως εκείνο που έγινε μετά δεν θα το χωρούσε ανθρώπινος νους. Δεν μπορούσε να το πιστέψει κανείς. Όλο αυτό το σοκ που θα ερχόταν. Όλα αυτά που θα συνέβαιναν.
Δεν θα σας ξεχάσουμε ποτέ / Never Forgotten#Olympiacos #NeverForgotten1981🌹 #Gate7 #Piraeus #Greece pic.twitter.com/Bj02dIRqTj
— Olympiacos FC (@olympiacosfc) February 7, 2025
Τότε ήταν που ο κόσμος του Ολυμπιακού άρχισε να φεύγει βιαστικά πριν τελειώσει ο αγώνας για να βγει έξω από το γήπεδο. Ο προορισμός του ήταν να βρεθεί έξω από τη Θύρα 1, απ’ όπου οι παίκτες θα αποχωρούσαν μετά το παιχνίδι για τα σπίτια τους. Ο κόσμος είχε τη χαρά και την προσμονή για να πανηγυρίσει. Κάποιοι ήθελαν να δουν και από κοντά τους παίκτες. Να τους αγκαλιάσουν και να πανηγυρίσουν όλοι μαζί. Η πόρτα της Θύρας 7 ήταν – δυστυχώς – μισάνοιχτη.
Κάποιος γλίστρησε και μετά όλοι άρχισαν να πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλο. Πολλοί τραυματίες και είκοσι ένας νεκροί. Ένας τραγικός απολογισμός. Μία… μαύρη ημέρα. Μία ανείπωτη τραγωδία. Η πιο μεγάλη ever στο ελληνικό ποδόσφαιρο και τον ελληνικό αθλητισμό. Και συνάμα και η πιο μεγάλη για την οικογένεια του Ολυμπιακού και τον κόσμο του. Τα παιδιά αυτά που θα στέκονται πάντα στα 21 μαύρα καθίσματα που έχουν τοποθετηθεί στο νέο στάδιο.
Οι 21 αυτές αδικοχαμένες ψυχές ήταν οι: Παναγιώτης Τουμανίδης, 14 ετών (ο πιο μικρός σε ηλικία), Κώστας Σκλαβούνης, 16, Ηλίας Παναγούλης, 17, Γεράσιμος Αμίτσης, 18 – οπαδός της ΑΕΚ, Γιάννης Κανελλόπουλος, 18, Σπύρος Λεωνιδάκης, 18, Γιάννης Σπηλιόπουλος, 19, Νίκος Φίλος, 19, Γιάννης Διαλυνάς, 20, Βασίλης Μάχας, 20, Ευστράτιος Λούπος, 20, Μιχάλης Κωστόπουλος, 21, Ζωγραφούλα Χαϊρατίδου, 23, Σπύρος Ανδριώτης, 24, Κώστας Καρανικόλας, 26, Μιχάλης Μάρκου, 27, Κώστας Μπίλας, 28, Αναστάσιος Πιτσόλης, 30, Αντώνης Κουρουπάκης, 34, Χρήστος Χατζηγεωργίου, 34 και Δημήτριος Αδαμόπουλος, 41.
Κι όμως πέρασαν 44 χρόνια… Για ολόκληρη την οικογένεια του Ολυμπιακού, η 8η Φεβρουαρίου είναι ημέρα μνήμης, ημέρα απόδοσης τιμών για εσάς που φύγατε τόσο άδικα από κοντά μας. Στις καρδιές μας, όμως, είστε εδώ, μαζί μας στα γήπεδα, δίπλα στη μεγάλη μας αγάπη! #gate7 #o8o281 pic.twitter.com/PpbBvZTZPV
— Olympiacos Piraeus (@OlympiacosSFP) February 7, 2025
Ένα από αυτά τα 21 παιδιά ήταν φίλος της ΑΕΚ και μέσα στις αδικοχαμένες αυτές ψυχές υπήρχε και ένα νεαρό κορίτσι. Η Ζωγραφούλα. Αυτά τα παιδιά έγιναν άγγελοι στον ουρανό. Και αυτά τα ονόματα διαβάζονται πάντα με λυγμούς και πνιχτή από τη συγκινησιακή φόρτιση φωνή. Είναι η στιγμή που δεν μπορεί να αντέξει κανείς από τη συγκίνηση και τη στεναχώρια. Η στιγμή που ακούγονται αυτά τα ονόματα.
